मराठी भाषेचा इतिहास - Marathi Bhasha

Marathi Bhasha

मराठी ही एक इंडो-आर्यन भाषा आहे जी प्रामुख्याने भारताच्या पश्चिमेकडील महाराष्ट्र राज्यात बोलली जाते. महाराष्ट्रातील प्राचीन भारतीय प्रदेशात बोलल्या जाणार्‍या महाराष्ट्री प्राकृत या भाषेतून ही भाषा विकसित झाल्याचे मानले जाते.

सर्वात जुना मराठी शिलालेख यादव राजवटीच्या काळात 11 व्या शतकातील आहे. संत ज्ञानेश्वर, संत तुकाराम आणि संत नामदेव या संत कवींनी रचलेल्या अभंग नावाच्या प्रसिद्ध मराठी भक्ती काव्याच्या रचनेने मध्ययुगीन काळात मराठी साहित्याची भरभराट झाली.

17व्या शतकात, एकनाथांच्या एकनाथी भागवत आणि समर्थ रामदासांच्या दासबोध यांसारख्या ग्रंथांच्या प्रकाशनाने मराठी एक साहित्यिक भाषा "Marathi Bhasha" म्हणून उदयास आली. मराठा साम्राज्याच्या काळात संपूर्ण उपखंडात विविध मराठी भाषिक प्रदेशांची स्थापना होऊन मराठी भाषेला अधिक महत्त्व प्राप्त झाले.

19व्या शतकात, महाराष्ट्रात सामाजिक सुधारणा चळवळीच्या आगमनाने मराठी भाषेचे 'Marathi Bhasha' पुनरुज्जीवन झाले. या काळात अनेक मराठी वृत्तपत्रे उदयास आली आणि सामाजिक आणि राजकीय विषयांवर कामांचे प्रकाशन झाले. भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीतही मराठी भाषेने महत्त्वाची भूमिका बजावली, अनेक मराठी लेखक आणि कार्यकर्त्यांनी या कार्यात योगदान दिले.

1947 मध्ये भारताला स्वातंत्र्य मिळाल्यानंतर, मराठीला देशाच्या अधिकृत भाषांपैकी एक म्हणून मान्यता मिळाली. आज, जगभरात 83 दशलक्षाहून अधिक लोक मराठी बोलतात आणि हिंदी, बंगाली आणि तेलुगू नंतर भारतात चौथ्या क्रमांकाची सर्वात जास्त बोलली जाणारी भाषा आहे. त्याची समृद्ध साहित्यिक परंपरा आहे आणि अनेक उल्लेखनीय लेखक, कवी आणि नाटककार निर्माण केले आहेत.